मैं तुझको पढ़ कर तेरी जबां में लिख रहा हूं
मैं फिर मादरी जबां में कुछ लिखना चाहता हूं
सिर्फ हमबिस्तर हो जाना काफी नहीं तेरा मेरा
मैं तुझे गले लगा कर खूब रोना चाहता हूं
सुना है तेरे शहर के रास्ते भुलभुलैया से है
तेरे शहर के रास्तों में खो जाना चाहता हूं
अगर नशे में हो तुझको भूल जाना मुमकिन
मैं मेरे आंगन में एक मैकदा बनाना चाहता हूं
~ विशाल
वो हर पत्थर पर अपना नाम तराशती गई,
मैं हर लकीर से अपनी पहचान मिटाता गया
उसकी आहट से पहले, बाग़ था वीरान सा,
फिर एक बोतल टूटी, और अत्तर महकता गया
मैंने बिस्तर की सिलवटों को संजोग रखा है वैसे ही
जब भी गूंजी घुंगरू की सदा, मैं और पिता गया
मुझे तेरा शहर कभी रास न आएगा
मैं जिस भी गली से गुजरा तेरी यादों का था साया
~ विशाल
चाहता हूं तुझ पे एक किताब लिखूं
तेरे मेरे सारे ख़्वाब लिखूं
पर किस लफ्जों में बयां करूं
तुझे सुबह लिखूं या शब लिखूं
तेरी आंखों का शरार लिखूं
दिल की हर बात, जज्बात लिखूं
चांद को छुपाके तुझे
चांदनी रात लिखूं
कभी तुझे मैं घर लिखूं
कभी तुझे मैं प्यार लिखूं
कुछ सच कुछ झूठ लिखूं
कभी मज़लूम, कभी गुनहगार लिखूं
चाहता हूं तुझ पे एक किताब लिखूं
तेरे मेरे सारे ख़्वाब लिखूं
~ विशाल
---
जब आंख खुली तो अक्सर
मैं पूछता हूं खुद से
कल रात छलावे जैसा
कौन था मेरी बाहों में
---
हाँ ये सच है शाम मुस्कुराती भी है
चांदनी धीरे-धीरे जगमगाती भी हैं
तुम मेरे साथ किनारों पे चलना
लहरें गुनगुनाती भी हैं
---
मी कितीही टाळले
तरी येतोच तुझा उल्लेख
तुझ्याशिवाय माझी प्रत्येकच
कविता निःशेष
या वाटेवर एकाकी मी चालत असताना
तुझ्या आठवणी मनात गोंधळ घालत येताना
हृदयाची सम चुकते त्यांना वेचत जाताना
तुझ्याशिवायचा प्रत्येक मी पाऊस टाळत राहिलो
तुझ्यासवेचा पाऊस फक्त मनात माळत राहिलो
खिडकीतूनच पाहिले मी आभाळ दाटत येताना
हे प्रेमगीत विरहगीत झाले कसे
फुलांवर लिहिताना काटे आले कसे
शब्दांना कशी कळते वेदना?
वसंतमागे मी शिशिर दडवून ठेवले
स्वतःशी ही काही खरं काही खोटं बोलून पाहले
गळलेल्या पानांची रास रीचत जाताना
जेव्हा पहिल्यांदा पाहिलं
तुला बटांशी खेळताना
पांढऱ्याशुभ्र साडीमध्ये
गुलाबी हसताना
वाटलं वसंत फुलला असावा
बहर आला असावा
किंवा स्वप्न आणि वास्तविकतेचा
तो क्षण दुवा असावा
तू खरंच होतीस का?
मी चिमटा काढून बघायला हवं होतं
काहीतरी कारण काढून तुझ्याशी
बोलायला हवं होतं
खऱ्या होत असतील
पुस्तकातल्या कथा कदाचित
स्वप्न उद्याची चाहूल असेल
कदाचित
तिला चंद्र उगाच नसतील म्हणत
गुलाबाशी तुलना उगाच नसतील करत
तिला त्याच्या नजरेतून बघावं
तुला बघितलं तेव्हा वाटलं
वाटलं नव्हतं या शहरात
येईन मी पुन्हा
तश्याच असतील या शहरातील
वाटा साऱ्या जुन्या
पुन्हा चिंब पावसात भिजताना
पुन्हा त्याच वाटांवर चालताना
वाटतं जपल्या असाव्या या शहराने
आपल्या सोबतीच्या साऱ्या खुणा
शहराच्या कानाकोपऱ्यात साठलेलं
तुझं हसणं, तुझं बोलणं
तुझी मिठी, तुझी ऊब
आणि लताचं गाणं
तुझं हसणं, तुझं बोलणं
मनात घर करून राहील
आणि लताच्या गाण्यात
तुझ्या आठवणींचं गूज राहील
वाटलं नव्हतं या शहरात
तुझ्या आठवणींनी वेढलं जाईन
प्रत्येक वळणावर तुझं
अस्तित्व शोधत राहीन
~ विशाल
