मी खिडक्या नसलेल्या,
अंधाऱ्या खोलीत बसून विचार करतो,
की बंद दाराच्या मागे,
बाहेर पाऊस कोसळत असेल. ..

वाटतं कुणीतरी येईल,
कधीतरी उघडेल हे दार,
मलाही घेऊन जाईल सोबत
चिंब पावसात. ..

पण असं होत नाही,
कुणीही येत नाही,
माझ्याच मनाचं दार उघडायचं,
मलाही धाडस होत नाही. ..

मी बघतो दाराच्या फटींतून
त्याची झलक दिसावी या आशेने,
बाहेरही गडद अंधारच असतो. ..
कधीही अवकाळी येणारा हा
पाऊसच मुळी तिथे नसतो. ..

मी न वळता मागे चालायला लागतो,
हाताला लागते मोडकळीस आलेली,
जुनाट, लाकडी खुर्ची. ..

आधार घेत खाली बसतो,
डोळे घट्ट मिटून घेतो,
अजूनही सुरूच असलेल्या पावसाचा
आवाज ऐकत बसतो. ..

मी. ..
खिडक्या नसलेल्या. ..
अंधाऱ्या खोलीत बसून. ..

© विशाल