आधी आकाशाकडे बघितलं
की निळ्याशार कॅनव्हासवर
ग्रे रंगाने रंगविलेल्या प्रतिमा दिसायच्या
हल्ली काळवंडलेल्या ढगांच्या पुंजक्या शिवाय काहिच दिसत नाही
आशा दिदींची गाणी ऐकून खूप काळ झाला
सौमित्र च्या कविताही वाचल्या नाहीत
चित्र ही काढलं नाही आणि काही लिहिलं ही नाही एव्हढ्यात
मुसळधार पावसात भिजावसं वाटत नाही
बीचवर चालावंसं वाटत नाही
बागेतली गुलाबाची रोपं पाण्याअभावी सुकून गेलीत
पुस्तकांवर धुळीचा ढीग साचतोय
लवकर परत ये
कारण. ..
माझ्या कविताही कृत्रिम व्हायला लागल्यात आता. ..
© विशाल
खूप दिवस झाले आता, गोष्ट नाही नवी. ..
माझ्यामध्ये, माझ्यासारखा, होता एक कवी. ..
घरून निघालो, वाट पकडली, सोबत होतो तेव्हा. ..
कोण जाणे, कुठे हरवला, आणि केव्हा. ..?
किती वळणं होती मागे, कुठे वळला असेल. ..
पण वळताना त्याने मला सांगितलं का नसेल. ..?
त्याची आणि माझी मतं हल्ली जुळत नव्हती. ..
मला त्याची तत्वही मुळीच कळत नव्हती. ..
कधीतरी त्याचं माझं वेगळंच होणं होतं. ..
त्याच्या तत्वांसोबत माझं असह्य जगणं होतं. ..
वादळासारखं लढणं त्याचं, मला जमलं नाही. ..
विध्वंसाची त्याने कधीही पर्वा केली नाही. ..
नक्की वळलाच असेल नं की दमला असेल तो. ..?
मध्येच कुठेतरी थांबला नसेल नं तो. ..?
(अपूर्ण. ..)
- विशाल. ..
